ต้าร์ บาร์บี้ เป็นคนไปโรงเรียนเช้า แม่ไปส่ง แต่ไม่ เคยเข้าเรียน ไปอยู่บ้านเพื่อน หัดสูบบุหรี่ หัดดื่มเหล้า หนีไปเล่นรถบัมพ์ ไปโต๊ะสนุก อาจารย์จับ ได้ตลอด ผมก็ไปกับเพื่อน แต่ไม่ได้เล่น เพราะเล่นไม่เป็น จึงหันมาดื่มเหล้าแทน แต่ก็ไม่ได้ดื่มเก่ง เป็นแค่อยากลองอยากรู้ อยากรู้สึกว่าเท่ การรอเพื่อน ฆ่าเวลาและเพลินดี แต่ก็ไม่ได้ตีมเก่ง เป็นแค่อยากลองอยากรู้ อยากรู้สึกว่าเท่
เรื่องชกต่อย ยกพวกตีกันเป็นเรื่องปกติ ผมเคยมีเรื่องกับคนมาเยอะ เพราะว่าพื้นฐาน หน้าตาผมเป็นคนกวนตีน และอยู่ในกลุ่มที่เสี่ยงจะมีเรื่องได้บ่อย เพราะผมอยู่ในกลุ่มพวกเด็กซ่า มีวันหนึ่ง ผมไปกับเพื่อนประมาณ 5 คน ผมไม่รู้ว่าไอ้โรงเรียนที่ผมมีเรื่องด้วย มันดันมี เลี้ยงรุ่นที่ร้านนี้ เรา 5 คน มันประมาณซัก 80 คนได้ มีการเรียกผมออกไปคุยกันที่หน้าร้าน พอ ออกไป ผมก็เห็นพวกมันยืนเรียงหน้ากระดานกันเป็นแผงเหมือนในสงคราม
วิธีการเอาตัวรอดจากการโดนรุมกระทืบก็คือท้าต่อยกันตัวต่อตัว ต้าร์ บาร์บี้ บอกว่า “ เอางี้ดีกว่าท้า ต่อยกันตัวตัว ” พูดจบ คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ผมก็หันมายิ้มให้ ผมก็ยิ้ม นึกว่าเป็นแค่ไทยมุงมาดู ที่ไหน ได้ยิ้มเสร็จมันก็ต่อยผมที่เบ้าตา เมื่อผมล้มลงไปนอน ตีนประมาณร้อยกว่าตีนก็กรูกันเข้ามา ประมาณ 5 นาทีกว่า ซึ่งการโดนรุมกระทืบ 5 นาทีถือว่านานมาก ยามต้องเข้ามาไล่ ผมซ้ำไปทั้งตัว ต้อง เข้าโรงพยาบาล ทองก็โดนกระตุกไป
แท้ที่จริง การตีกันของวัยรุ่นไม่ใช่เรื่องอะไรหรอก แค่เขม่นกัน อยากแสดงออก เหมือนกับ คนมันอยากเป็น somebody ไม่ใช่ nobody อยากเป็นที่ยอมรับของสังคม ถ้าเป็นคนเรียนเก่งก็มีคน ยอมรับในระดับหนึ่ง คนรวย คนหน้าตาดีก็มีคนยอมรับในระดับหนึ่ง หรือเป็นนักกีฬาก็ว่าไป
แต่ถ้าไม่มีอะไรที่เป็นที่ยอมรับเลยล่ะ ? ทางออกที่ง่ายสุดก็คือว่า “ กูใจถึงว่ะ ” แต่ผมไม่ได้ เป็นคนลักษณะอย่างนั้น ถึงเป็นคนซ่า ชอบไปเฮ้วกับเพื่อน แต่ผมก็ไม่ได้ชอบชกต่อย ผมชอบนั่งดู หญิงดีกว่าต้องไปนั่งระวังตัวว่าจะมีเรื่องกัน
ได้รับการสนับสนุนโดย UFABET เว็บตรง